Mi(-de-ribeirés)
Panicum barbipulvinatum
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Panic des rivages, Millet des rivages.
Descripcioun :Aquéu mi fèr, que nous vèn d'Americo de l'uba, sèmblo proun au mi-prim, Panicum capillare, que se rescontro proun dins lis ermas e li champ à l'autouno. Se n'en destrìo emé sis espigueto de coustat que soun pourtado pèr de pecou courtet (< 3 mm) e que rèston proun proche de la ramo (< 10°). D'un biais generau lis espigueto soun mens aluenchado lis uno dis autro. Apoundèn qu'aquéstis espigueto soun mens grosso e pu fino. Pèr l'ouro es esta vist soulamen dins la valado dóu Rose, mai poudèn pensa qu'aquesto meno vai s'espandi. Coumpara emé lou mi-prim e lis à utri mi se n'avès pas l'usanço.
Usanço :A bessai li mémis usanço que soun cousin lou mi-prim.
Port : Erbo
Taio : 20 Ã 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Panicum
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 15 Ã 20 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 400 m
Aparado : Noun
Juliet à óutobre
Liò : Ermas
- Champ
- Limas
Estànci : Mesoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Óurigino Americo-Nord
Ref. sc. : Panicum barbipulvinatum Nash, 1900
Sangà ri
Blitum bonus-henricus
Amaranthaceae Chenopodiaceae
Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.
Nom en français : Epinard sauvage.
Descripcioun :Lou sangà ri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.
Usanço :"Las raviolos d'erbo 'mé de sangà ris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangà ris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangà rigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bà licou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.
Port : Erbo
Taio : 10 Ã 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 Ã 2600 m
Aparado : Noun
Liò : Cast
- Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829
(= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )