Mirioufile(-en-espigo)
Myriophyllum spicatum
Haloragaceae
Nom en français : Myriophylle en épi.
Descripcioun :Forto planto d'aigo que pòu faire fin qu'à 3 mètre de long. Li fueio, souvènt rouginasso, soun facho de 13 à 35 fiéu e verticilado pèr 4. S'estacon long de la cambo primo e boutisso (fotò). Li flour aparèisson au bout de l'espigo e soun mistoulino e blanco.
Usanço :Lis indian d'Americo manjavon li racino cruso o cuecho. Sarien bono contro li fèbre.
Port : Grando erbo
Taio : 1 Ã 3 m
Fueio : verticilado
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Myriophyllum
Famiho : Haloragaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Aigo
- Ribiero
- Mueio
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Subrecousmoupoulito
Ref. sc. : Myriophyllum spicatum L., 1753
Mourven
Juniperus phoenicea subsp. phoenicea
Cupressaceae
Àutri noum : Cade-dourmihous, Morven, Mourvenc, Mourvè.
Nom en français : Genévrier rouge.
Descripcioun :Lou mourven se rescontre souvènti-fes en bouissoun, mai pau veni autant grand qu'un aubrihoun (3 m), e alor sèmblo un pau à un auciprès emé si fueio coume d'escaumo (aleva encò di jouine). Li fru soun jaune, à rouge coulour de brico, à maturita. Coumpara emé la subsp. turbinata que trachis dins li duno en ribo de mar.
Usanço :Mens couneigu que soun cousin lou cade, lou mourven èi vertuous contro li mau d'estoumac e de vèntre (cagagno). L'òli de mourven èi bono contro li tavan e li microbe.
Port : Aubret
Taio : 0,5 Ã 5 m
Fueio : aguio escaumo
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juniperus
Famiho : Cupressaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 10 Ã 13 mm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucas
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi :
Mediterrano-Atlantico
Ref. sc. : Juniperus phoenicea subsp. phoenicea L., 1753