Esparello(-tacado)
Hieracium jaubertianum
Asteraceae Compositae
Nom en français : Epervière de Jaubert.
Descripcioun :Lis esparello soun pas de planto eisado de destria. Aquelo que trachis dins la garrigo e li roucaio èi pamens proun coumuno. Se recounèis à si fueio verdalo, peludo sus li coustat (en generau pas dessubre) e proun tacado. Li flour coumpausado an de bratèio interno pas trop pounchudo emé de péu estela sus li marjo .
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Hieracium
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Colo
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Hieracium jaubertianum Timb.-Lagr. & Loret, 1858
(= Hieracium glaucinum subsp. jaubertianum (Timb.-Lagr. & Loret) O. Bolòs & Vigo) )
Fóuterlo-sarrasino
Aristolochia rotunda
Aristolochiaceae
Àutri noum : Melounado, Sarrasino.
Nom en français : Aristoloche à feuilles rondes.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Usanço :Li fóuterlo soun tóuti empouisounanto ( caupon d'acide aristolochique marrit pèr li ren) e couneigudo pèr si poudé avourtiéu (Aristolochia, dóu grè, aristos : eicelènt, e locheia : acouchamen).
Port : Erbo
Taio : 15 Ã 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Aristolochia
Famiho : Aristolochiaceae
Ordre : Piperales
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo :
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 600 m
Aparado : Noun
Liò : Ribiero
- Champ
Estànci : Termoumediterran à Subremediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Aristolochia rotunda L., 1753