Queirello(-verdasso)
Carex viridula
Cyperaceae
Àutri noum : Moutouso, Sagneto.
Noms en français : Laîche tardive, Laîche verdâtre.
Descripcioun :La queirello-verdasso trachis en mato dins li palun e li limas de ribiero, d'aqui e d'eila. Fai partido dóu group di Carex pulèu pichot qu'an uno espigueto masclo e 2 à 6 espigueto femello. Aqui dedins, fai tambèn partido de l'ancian group que caupié uno souleto meno (Carex viridula emé tres subsp.) e qu'aro n'en caup 3. Pensa de coumpara emé Carex demissa e Carex lepidocarpa. Se n'en destrìo nourmalamen que soun espiguet mascle fai mens de 1 cm emé un pecou courtet o sans, que sis utriculo soun quà si pas di dos dènt. Peréu trachis sus cauquié e noun sus siliço.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 3 Ã 40 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Carex
Famiho : Cyperaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 5,5 Ã 8 mm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Abriéu à óutobre
Liò : Palun
- Pelouso umide
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Carex viridula Michx., 1803
(= Carex viridula subsp. viridula Michx., 1803 )
Sangà ri
Blitum bonus-henricus
Amaranthaceae Chenopodiaceae
Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.
Nom en français : Epinard sauvage.
Descripcioun :Lou sangà ri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.
Usanço :"Las raviolos d'erbo 'mé de sangà ris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangà ris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangà rigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bà licou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.
Port : Erbo
Taio : 10 Ã 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 Ã 2600 m
Aparado : Noun
Liò : Cast
- Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829
(= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )