Margai(-margaia)
Bellardiochloa variegata
Poaceae Graminaceae
Nom en français : Pâturin panaché.
Descripcioun :Aquéu margai trachis en mato dins li tepiero seco, li melounié e li roucas de mountagno. Li fueio de la baso soun proun estrecho (< 1 mm) e envertouiado, aquéli di cambo, un pau mai larjo (1 à 2 mm) alor que la lengueto èi bèn longo (3 à 7 mm). La paumo (paniculo) èi pulèu lacho emé d'espigueto de 7 à 8 mm (3 à 5 flour), margaiado de vióulet e de verd. Se recounèis tambèn à la lemma emé de péu à la baso e subretout qu'èi courtamen aristado (1 mm- vèire li fotò). Aquéli caratère l'an fa sourti dóu gènre proche Poa.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 Ã 50 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Bellardiochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Coulour de la flour :
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 7 Ã 8 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Juliet à avoust
Liò : Tepiero seco
- Roucas
- Melounié
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuropenco
Ref. sc. : Bellardiochloa variegata (Lam.) Kerguélen, 1983
(= Poa violacea Bellardi, 1792 )
Sangà ri
Blitum bonus-henricus
Amaranthaceae Chenopodiaceae
Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.
Nom en français : Epinard sauvage.
Descripcioun :Lou sangà ri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.
Usanço :"Las raviolos d'erbo 'mé de sangà ris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangà ris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangà rigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bà licou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.
Port : Erbo
Taio : 10 Ã 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 Ã 2600 m
Aparado : Noun
Liò : Cast
- Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829
(= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )