L'ensalado champanello

Pèr counèisse e recounèisse li planto d'encò nostre

L’ensalado champanello

Dins la Revue agricole et forestière de Provence (febrié 1871), un eicelènt recuei d’agriculturo prouvençalo que se publico à-z-Ais, noste confraire J. B. Gaut a douna lou noum di planto qu’intron en generau dins la cicourèio o ensalado champanello. Veici aquéstis erbo, aquéli dóu mens que se manjon à-z-Ais:

L’àpi-fèr que crèis de-long de l’aigo,
Lou barbabou que vèn dins li prat,
La berlo qu’à Vau-cluso n’en fan de troucho,
La bourtoulaigo que trachis dins li jardin,
La cardello que nais dins lis estoublo,
Lou cauletoun que sort dins li blad,
Lou cicòri que n’i’a pertout,
La costo-counihiero qu’es amado di couniéu,
Lou creissoun que purifico lou sang,
Lou crenihet qu’en flour sèr de siblet,
La douçagno qu’a de bèlli flour blu,
La douceto que noumon pan-fourment,
L’eigreto que s’acampo i liò bacous,
La galineto que s’atrovo i liò secous,
Lou fenoun que n’en perfumon lis óulivo,
La lachugo-fèro qu’es de long di camin,
Lou lapas que n’en fan de tisano
Lou mourre-pourcin autramen di pisso-chin,
La pimpinello que vau l’or e l’or noun vau pas elo,
Lou rampoucho que manjon sa racino,
La rouqueto bono pèr la marrit gelèbre,
Lou sauto-voulame qu’enueio li meissounié.

Mai i’a forço àutris erbo que se manjon autro-part coume la mariarmo, la pelouso, la rousello. Chascun à soun coungoust trìo soun ensalado.

Lou Cousinié Macàri (Frederi Mistral).
Armana Prouvènçau (1874)